http://www.xn--72czpba5eubsa1bzfzgoe.ws/stalingrad-%E0%B8%A1%E0%B8%AB%E0%B8%B2%E0%B8%AA%E0%B8%87%E0%B8%84%E0%B8%A3%E0%B8%B2%E0%B8%A1%E0%B8%A7%E0%B8%B4%E0%B8%99%E0%B8%B2%E0%B8%A8%E0%B8%AA%E0%B8%95%E0%B8%B2%E0%B8%A5%E0%B8%B4%E0%B8%99%E0%B8%81.html

ยุทธการสตาลินกราด

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี

ยุทธการสตาลินกราด
เป็นส่วนหนึ่งของ แนวรบด้านตะวันออกในสงครามโลกครั้งที่สอง
ทหารโซเวียตโบกธงแดงเหนือจตุรัสกลางเมืองสตาลินกราด ค.ศ. 1943
วันที่ 21 สิงหาคม ค.ศ. 1942 - 2 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 1943 สถานที่ สตาลินกราด สาธารณรัฐสังคมนิยมโซเวียตรัสเซีย สหภาพโซเวียต ผลลัพธ์ โซเวียตชนะอย่างเด็ดขาด
คู่ขัดแย้ง
เยอรมนี  โรมาเนีย  อิตาลี  ฮังการี  โครเอเชีย	สหภาพโซเวียต
ผู้บังคับบัญชา
อดอล์ฟ ฮิตเลอร์  เอริช ฟอน มันสไตน์  ฟรีดริช เพาลุส (ย)  เฮอร์มัน ฮอธ  โวลฟรัม ฟอน ริชโธเฟน  ปีเตอร์ ดูมิเทรสคู  คอนสแตนติน คอนสแตนติเนสคู  อิตาโล การิบัลดี  กุสตาฟ ยานี	โจเซฟ สตาลิน เกออร์กี จูคอฟ นีโคไล โวโรนอฟ วาซีลี ชุยคอฟ อะเลคซันดร์ วาซีเลฟสกี อันเดรย์ เยเรเมนโก นิกิตา ครุสชอฟ คอนสตันติน โรคอสซอฟสกี
กำลัง
กองทัพกลุ่มบี กองทัพที่ 6 ของเยอรมนี กองทัพแพนเซอร์ที่ 4 ของเยอรมนี กองทัพที่ 3 ของโรมาเนีย กองทัพที่ 4 ของโรมาเนีย กองทัพที่ 8 ของอิตาลี กองทัพที่ 2 ของฮังการี กรมทหารราบเสริมกำลัง (โครเอเชีย) ที่ 369 ขั้นต้น: ทหาร 270,000 นาย ปืนใหญ่ 3,000 กระบอก รถถัง 500 คัน อากาศยาน 600 ลำ, 1,600 ลำเมื่อถึงกลางเดือนกันยายน (ลุฟท์ฟลอทเทอ 4)[1] เมื่อโซเวียตตีโต้ตอบ: ทหาร 700,000 นาย (เยอรมัน 400,000; โรมาเนีย 200,000; อิตาลี 100,000) ปืนใหญ่ 10,250 กระบอก รถถัง 500 คัน อากาศยาน 732 ลำ (ใช้การได้ 402 ลำ)[2]:225[3]:87	แนวรบสตาลินกราด กองทัพที่ 28 ของโซเวียต กองทัพที่ 51 ของโซเวียต กองทัพที่ 57 ของโซเวียต กองทัพที่ 62 ของโซเวียต กองทัพที่ 64 ของโซเวียต แนวรบดอน แนวรบตะวันตกเฉียงใต้ ขั้นต้น: ทหาร 187,000 นาย ปืนใหญ่ 2,200 กระบอก รถถัง 400 คัน อากาศยาน 300 ลำ[1]:72 เมื่อโซเวียตตีโต้ตอบ: ทหาร 1,143,500 นาย ปืนใหญ่ 13,451 กระบอก รถถัง 894 คัน อากาศยาน 1,115 ลำ[2]:224
กำลังพลสูญเสีย
ประเมินทหารเสียชีวิต สูญหายหรือได้รับบาดเจ็บ 750,000 นาย ถูกจับเป็นเชลย 91,000 นาย รวม: 841,000 นาย อากาศยาน 900 ลำ (รวมเครื่องบินขนส่ง 274 ลำ และเครื่องบินทิ้งระเบิด 165 ลำที่ใช้เป็นเครื่องบินขนส่ง) รถถัง 1,500 คัน ปืนใหญ่ 6,000 กระบอก[1]:122–123	ทหารเสียชีวิตหรือสูญหาย 478,741 นาย ได้รับบาดเจ็บหรือป่วย 650,878 นาย รวม: 1,129,619 นาย พลเรือนเสียชีวิต 40,000 คน รถถัง 4,341 คัน ปืนใหญ่ 15,728 กระบอก เครื่องบินรบ 2,769 ลำ[4]

[ซ่อน]  แนวรบด้านตะวันออก บาร์บารอสซา (เลนินกราด · ซาวัสโตปอล · มอสโก) · รซเฮฟ(มาร์ส) · ฮาร์คอฟครั้งที่สอง · สีน้ำเงิน · สตาลินกราด · เคิสก์ ·สโมเลนสก์ครั้งที่สอง · โลวเออร์นีเปอร์ · เคียฟครั้งที่สอง · นาร์วา ·เคอร์ชุน · วงล้อมฮูเบอ · บอลติก · บากราติออน · บูดาเปสต์ ·วิสตูลา-โอเดอร์ · ปรัสเซียตะวันออก · โพเมอราเนียตะวันออก ·ซิลีเซีย · เวียนนา · เบอร์ลิน · เชโกสโลวาเกีย การทัพ: ทะเลบอลติก - ทะเลดำ - สงครามฤดูหนาว

ยุทธการสตาลินกราด เป็นยุทธการใหญ่ของสงครามโลกครั้งที่สอง ซึ่งนาซีเยอรมนีและพันธมิตรฝ่ายหนึ่ง สู้รบกับสหภาพโซเวียตอีกฝ่ายหนึ่ง เพื่อแย่งชิงการควบคุมนครสตาลินกราด (ปัจจุบันคือ โวลโกกราด ทางตะวันตกเฉียงใต้ของสหพันธรัฐรัสเซีย) ยุทธการดำเนินไประหว่างวันที่ 21 สิงหาคม ค.ศ. 1942 ถึง 2 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 1943^[5][6][7][8] ยุทธการสตาลินกราดเป็นยุทธการใหญ่ที่สุดบนแนวรบด้านตะวันออก และได้รับความสนใจเพราะความป่าเถื่อนและไม่สนใจต่อความสูญเสียทั้งทางทหารและพลเรือน นอกจากนี้ ยังเป็นหนึ่งในยุทธการนองเลือดที่สุดในประวัติศาสตร์การสงคราม โดยมีการประเมินความสูญเสียทั้งสองฝ่ายรวมกันขั้นสูงไว้เกือบสองล้านนาย ความสูญเสียอย่างหนักที่กองทัพเยอรมนีประสบนับเป็นจุดพลิกผันของสงคราม^[9] หลังยุทธการสตาลินกราด กำลังเยอรมันไม่อาจฟื้นคืนยอดอย่างเมื่อก่อนได้อีก และไม่บรรลุชัยชนะทางยุทธศาสตร์ในทางตะวันออกอีกเลย^[10]

เยอรมนีรุกเพื่อยึดสตาลินกราดเริ่มตั้งแต่ปลายฤดูร้อน ค.ศ. 1942 และได้รับการสนับสนุนจากการทิ้งระเบิดโดยกองทัพอากาศอย่างเข้มข้น ซึ่งทำให้พื้นที่ขนาดใหญ่ของนครกลายเป็นซากปรักหักพัง ท้ายที่สุด การรุกของเยอรมนีกลายมาติดหล่มการสู้รบอาคารต่ออาคาร และแม้จะควบคุมพื้นที่ของนครได้กว่า 90% ในบางครั้ง กองทัพเยอรมันกลับไม่สามารถขับไล่ผู้ป้องกันฝ่ายโซเวียตกลุ่มสุดท้ายที่ยึดฝั่งตะวันตกของแม่น้ำโวลกาอย่างเหนียวแน่น

วันที่ 19 พฤศจิกายน ค.ศ. 1942 กองทัพแดงเปิดฉากปฏิบัติการยูเรนัส การโจมตีสองง่ามโดยมีเป้าหมายต่อกำลังพลโรมาเนียและฮังการีที่อ่อนแอ ซึ่งกำลังป้องกันปีกของกองทัพที่ 6 หลังจากมีการสู้รบอย่างหนัก ความสำเร็จของการโจมตีเหล่านี้ส่งผลให้ปีกที่ยึดไว้อย่างหลวม ๆ พังลง และกองทัพที่ 6 ถูกตัดขาดและล้อมในสตาลินกราด เมื่อฤดูหนาวของรัสเซียมาถึง กองทัพที่ 6 ก็อ่อนกำลังลงอย่างรวดเร็วจากความหนาว การขาดอาหารและการโจมตีอย่างต่อเนื่องของโซเวียต ความกำกวมของการบังคับบัญชา ประกอบกับความเชื่อแน่แน่วใน "พลังแห่งการตั้งเจตนา" (power of the will) ของอดอล์ฟ ฮิตเลอร์ และค่านิยม "การยืนหยัด" (standing fast) ยิ่งเสริมฐานะยากลำบากของเยอรมนีขึ้นไปอีก ท้ายที่สุด ความล้มเหลวของกำลังเยอรมนีนอกวงล้อมในการเปิดวงล้อม ร่วมกับความล้มเหลวในการส่งกำลังบำรุงทางอากาศ ทำให้เกิดการพังทลายขั้นสุดท้าย เมื่อถึงต้นเดือนกุมภาพันธ์ ค.ศ. 1943 การต้านทานของฝ่ายอักษะในสตาลินกราดยุติลงและส่วนที่เหลือของกองทัพที 6 ได้ยอมจำนนหรือไม่ก็ถูกทำลายไปก่อนหน้านั้นแล้ว^[11]:p.932

^{http://th.wikipedia.org/wiki/%E0%B8%A2%E0%B8%B8%E0%B8%97%E0%B8%98%E0%B8%81%E0%B8%B2%E0%B8%A3%E0%B8%AA%E0%B8%95%E0%B8%B2%E0%B8%A5%E0%B8%B4%E0%B8%99%E0%B8%81%E0%B8%A3%E0%B8%B2%E0%B8%94}